Wanneer komt het moment dat je zélf weer een partner wilt vinden, en niet dat je omgeving aangeeft dat het weer tijd is voor een nieuwe man?

Dat moment komt bij iedereen op een verschillend moment, er staat geen tijd voor hoe lang je mag rouwen om degene die je bent verloren en waarmee jij had gedacht oud te worden. Maar je omgeving kan daar ook een rol in spelen, die je als weduwe niet altijd leuk vindt om te horen hoe goed bedoeld ook.

Ik spreek uit eigen ervaring. Mijn advies is, je moet er aan toe zijn, zolang jij nog heel erg in je verdriet om je overleden partner zit kan jij niet open staan om een nieuwe liefde te ontvangen. Als dat keerpunt er op een gegeven moment wel is, ja dan…

Wat zullen mijn kinderen ervan vinden?

Dat is een lastige, het hangt er ook vanaf of je een jonge weduwe met minderjarige kinderen bent of dat je na een huwelijk van meer dan 30 jaar en volwassen kinderen ineens alleen komt te staan.

Maar vergeet ook niet, dat er bij kinderen een enorme gunfactor zit om hun moeder in dit geval weer gelukkig te zien, zodat er bij hen ook een last van de schouders valt, omdat er weer iemand zorgt voor mam. Dat geldt zeker ook voor goede vrienden, die staan anders in het rouwproces van je overleden lief, maar zullen het je ook zeker gunnen.

Hoe pak ik dit aan?

Internet of liever (veiliger) via een relatiebemiddelingsbureau?

Vaak is de drempel hoog om toe te geven, dat je niet meer alleen wilt zijn en heel graag een nieuwe man in je leven wilt hebben. Dan heb ik het nog niet eens over de vraag of je open kan staan voor iemand anders als je je liefde van je leven bent verloren. Het verdriet over je verlies is een ding, de energie en moed vinden om deze nieuwe stap te zetten is een heel ander ding.

Dan kan je denken dat internet misschien wel anoniemer is en je dat op je laptopje veilig kan doen. Maar hoe fijn is het niet om je verhaal face to face te kunnen delen met een matchmaker die bij je thuiskomt in jouw eigen veilige omgeving waar je je verhaal kunt doen en je net over die moeilijke hobbel heen kan stappen om het nieuwe avontuur aan te gaan.

En die vanzelfsprekend dat lastige zoekproces voor je uit handen neemt.

En dan ja het kan!!!

En dan na verloop van tijd komt die man voorbij en voel je weer die vlinders waarvan je gedacht had, dat je die alleen bij je overleden man kon voelen. Je kan weer lachen, er valt een enorme last van je schouders, je bent niet meer alleen, je kan delen, liefhebben, samen naar een theater of op vakantie gaan.

Het mag, je hoeft geen schuldgevoel te hebben richting je overleden partner, natuurlijk ben je verward in het begin, maar het leven en geluk lacht je weer toe.

Wat is nou mooier… dan opnieuw het geluk te vinden!